Ruim 8 jaar geleden kriebelde het varkensvirus; zelf opgegroeid tussen de biggetjes verklaart natuurluck mijn voorliefde voor deze bijzondere slimme dieren
Na een beetje oriëntatie viel mijn oog maar zeker mijn hart op het Nieuw Zeelandse ras; "de Kune Kune" varkentjes
We begonnen met de aankoop van 1 zeugje en noemde haar Guulke, een heel lief zachtaardig biggetje; na een maand of twee werden we gebeld of we plek hadden voor haar halfbroertje die doof geboren was, dat zou wel een gehannes worden; de naam was dan ook snel duidelijk; Hannes was ook meer dan welkom
Wat hebben we samen de afgelopen jaren velen herinneringen met hun gemaakt, loslopend op het terrein, samen eikeltjes zoeken, maar ook af en toe terug halen bij de buren, omdat daar meer lekkers te vinden was; wandelen door het bos; of die ene keer dat ze aan de andere kant van het bos samen bij een mevrouw achterom naar binnen waren gelopen omdat het er zo lekker rook (er werden eitjes gebakken)
Guulke reageerde sterk op mijn stem; als ik vroluck Gulia over het erf riep kwam ze vrolijk aangeknord om vervolgens op haar dikke bips te gaan zitten om het lekkers wat ik bij me had makkeluck in haar mondje te laten vallen, ze genoot werkeluck van alles
Ergens 3 jaar geleden liep ze spijtig genoeg een kaak fractuur op, dit maakte eten moeizaam; we moesten haar meerdere keren per dag apart zetten want anders zou broerlief Hannes zelfs ook haar eten tot zich nemen; deze hele uitdaging koste haar dan ook veel energie; maar desondanks was ze altijd tevreden, genoot ze vol van poetsbeurten en sloot ze een aantal maanden geleden nog een bijzondere vriendschap met 'Miepie' het kippetje wat altijd met haar meeliep
Met de goede zorg van de klauwenmevrouw en de laatste tijd wat osteopatische behandelingen heeft ze nog een mooie zomer mogen ervaren; maar ergens in de verte was het hiernamaals langzaam onderweg; Guulke haar gezichts- veld ging sterk achteruit, eten werd minder & haar kracht nam af
Afgelopen woensdag hebben we haar samen met een aantal jongeren mogen begeleiden naar de andere zijde; met zachte drumgeluiden en het zonnetje aan de hemel hebben we ondanks dit verdriet er een bijzonder afscheid van mogen maken
Het is iedere keer opnieuw een waardevol proces om tijd te nemen voor deze natuurlucke processen; daar waar de wereld door jaagt; proberen wij juist bewust aandacht te geven aan deze emotionele lagen, die iedere keer opnieuw andere verdrietjes aanraken en er ergens bij iemand en vaak bij meerdere weer doorvoeld mogen worden
Dankbaar om dit samen te mogen doen en het fijn af te hebben kunnen sluiten, precies wat Guulke verdiende; want wat deze gezellig koes velen hartjes in de afgelopen jaren meer dan verrijkt
Als er iemand een minder fijne dag had, verwees ik degene (of mezelf) naar Guulke; "kijk maar eens naar die lieve snoet van haar, het zal je weer terug in verbinding brengen"
Guulke : “Er is altijd een reden om te lachen, zorg dat je dit iedere dag opnieuw gevonden krijgt”
Claire: dag lieve vriendin; dankbaar voor de jaren die we samen hebben mogen beleven; je was echt een heel bijzonder biggetje;
Comments